Metronieuws

De krant van 10 oktober bracht de uitslag: "De metrolijn komt er van Noord naar Zuid: PvdA bijna unaniem vóór". Het ene raadslid dat de moed opbracht om zijn eigen mening zwaarder te laten wegen dan de fractiediscipline moet op het matje komen bij het partijbestuur: zoiets mag niet.
Ingang van het metrostation Rokin ontworpen door Benthem & Crouwel. Waarom niet gewoon in een gat in de grond zoals in andere steden met een metro?

Het heeft geen zin de argumenten pro en contra hier nog eens te herhalen. De vereniging De Bovengrondse zet de lopende procedures voor de rechter voort. Wellicht kan dat nog correcties opleveren, in het bijzonder wat de omstreden veiligheidsvoorzieningen en de schade aan de bestaande bebouwing betreft. Kritische aandacht blijft nodig voor de vormgeving bovengronds van de stations Rokin en Vijzelgracht.

Het metrodebat roept de herinnering op aan twee vroegere raadszittingen over grote zaken waarin eveneens tot vlak voor de beslissende stemming onzekerheid bestond: In december 1966 ging het over een voor de gemeente voordelige grondruil met de ABN, en vergunning voor een nieuw groot bankgebouw aan de Vijzelstraat. Er was in brede kring weerstand tegen het bouwplan. Het machtsblok van het grote geld en de dienst P.W. was echter te sterk. Opmerkelijke is wel dat van de PvdA-fractie vijf leden tegen stemden, waaronder de latere burgemeester Van Thijn. Resultaat voor de ban-de-bankactie was wel dat het gebouw minder hoog en agressief werd, dat de gemeente met de door de ABN bedachte boete van f 600.000,- participeerde in Stadsherstel en dat de actie de alarmklok luidde tegen de verdere cityvorming. Het tweede geval speelde in 1972: de vierbaans-autoweg door de Nieuwmarktbuurt. Een zieke tegenstander werd per taxi naar het stadhuis gehaald, die éne stem gaf de doorslag. Met die ene stem meerderheid besloot de Raad dat de buurt na de metroaanleg volgens het historische patroon herbouwd zou worden. De PvdA-fractie was verdeeld, tegenstanders werden later wethouders. Het eigen oordeel had de fractiediscipline éven opzij geschoven, en niemand zal dat achteraf betreuren: het is een keerpunt geweest in de publieke opinie over stadsvernieuwing. Dat deze redacteur het gevallen besluit betreurt behoeft geen uitleg. Sinds de jaren 1966 en 1972 toen de Vijzelbank en de Nieuwmarkt- slopingen aan de orde waren, is het herstel van de historische bebouwing zo ver gevorderd dat de binnenstad sterk genoeg kan worden geacht om de bouwchaos van de metro te kunnen doorstaan. Maar het had anders en beter gekund. Fractiediscipline is van belang voor de heren en dames op de kussens, niet altijd tot heil van de stad.

Geurt Brinkgreve

(Uit: Binnenstad 195, nov. 2002.)

Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.

Reacties

Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.

Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.