Het Saskiahuis, oorspronkelijk een textielbedrijf, is bovendien, met het huis de
Pinto en de diamantslijperij Boas, een der weinige gebouwen die de herinnering levend houden aan de
verdwenen Joodse bedrijvigheid rondom de Sint Antoniesluis. Het Rembrandthuis start nu een
fondsenwervings-campagne om de benodigde vijf miljoen bij elkaar te krijgen en vraagt daarvoor,
uiteraard, óók een bijdrage van de gemeente. Tijdens de hoorzitting van de raadscommissie cultuur op 3
november 1994 werd de aanvraag door de directeur Heertje toegelicht. "Is de kostenraming gebaseerd op
nieuwbouw ter plaatse van het Saskiahuis of op hergebruik?", vroegen de raadsleden Els Agtsteribbe en
Auke Bijlsma. Heertje antwoordde dat het Rembrandthuis zich nadrukkelijk onthoudt van een
keuze of voorkeur, beide mogelijkheden staan open. Het begrote bedrag gaat uit van sloping en
nieuwbouw, volgens de inzichten van het Grondbedrijf. "Zo", zeiden de beide raadsleden, "dan weten
we genoeg".
In ons augustusnummer werd vermeld dat het Bureau Monumentenzorg al in '93 had vastgesteld dat
het Saskiahuis, zowel in architectuurhistorisch als in cultuurhistorisch opzicht, bijzondere waarden
vertegenwoordigt. Het Cuypers Genootschap heeft plaatsing op de Rijksmonumentenlijst aangevraagd. Het
gebouw is particulier eigendom, het was tot voor kort gehuurd door de gemeente. De gemeente heeft
dus geen financieel belang bij de keuze tussen sloop en hergebruik, maar heeft wel een
verantwoordelijkheid voor de geconstateerde culturele waarden.
Hoe kan het dan gebeuren dat een andere gemeentedienst die culturele waarden bij voorbaat in de
prullenmand gooit en adviseert tot slopen?
Geurt Brinkgreve
(Uit: Binnenstad 149, dec. 1994.)
Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.
Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.
Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.