Wat wij toen op de tekeningen te zien kregen, is bij het verschijnen van dit nummer van 'Binnenstad' waarschijnlijk al zo goed als gereed. Het euvel van de wildplassers in de stille avonduren wordt aangelokt door inspringende hoeken in grote gebouwen - en uitgelokt door het verdwijnen van de "krullen" uit het straatbeeld. Verder waait er altijd vuil in de donkere hoeken. De Nieuwe Kerk is grotendeels al omsloten door een lage ringbebouwing, waarvan vooral de vroegere diaconie, nu kantoor van de stichting De Nieuwe Kerk aan de Gravenstraat, van grote architectonische waarde is. Maar ook verder doen die kleine winkeltjes, in sober 18de-eeuwse trant, geen afbreuk aan de daarachter hoog oprijzende muren en ramen van het laat-gotische kerkgebouw. De nieuwe invullingen ter weerszij van de torenvoet completeren die ring. Wat tijdens het werk hinderlijk opviel was de knal-oranje kleur van de gebruikte baksteen, maar dat kan door een donker gekleurde olielaag in overeenstemming worden gebracht met de oude muren. Overigens waren die verontruste telefoontjes wel symptomen van mee-leven met het lot van de Amsterdamse monumenten ... en dat kan nooit teveel zijn!
Geurt Brinkgreve
(Uit: Binnenstad 175, maart 1999)
Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.
Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.
Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.