Het water is ook officieel geprivatiseerd toen een deel ervan in erfpacht werd uitgegeven. De gevolgen ervan zijn rampzalig: er werden complete kassen gebouwd, onderheid op palen. Tegen het landhoofd van de brug bij het Koningsplein is zelfs een gebouw van glas en staal opgetrokken. Aan de overzijde is het beeld niet minder treurig. Er ligt al vele jaren een noodbrug, ooit aangelegd in verband met het bouwverkeer van het Kalvertoren-complex. De betonnen brug is moeilijk weer weg te krijgen, omdat er steeds weer andere redenen aangedragen worden. Een ondernemer stelde zelfs voor er een terras van te maken. Maar de meesten wilden er verkeer over laten rijden, bijvoorbeeld omdat de vrachtwagens van de Kalvertoren op de 'smalle' kade opstoppingen op de 'stadshartlus' veroorzaken. De stadshartlus is een verkeersroute door het Middeleeuwse stadshart waar ook het Rokin, het Damrak en de Spuistraat onderdeel van vormen. Even dreigde het 'compromis' uitgevoerd te worden om de kademuur te verplaatsen. Dat gevaar is nog niet helemaal geweken. Je moet in Amsterdam altijd oppassen met 'tijdelijke' oplossingen.
Met de herinrichting van het Singel ten behoeve van de stadshartlus is nu eindelijk besloten de noodbrug weg te halen. Wij juichen dat toe, met de kanttekening dat het al jaren geleden had moeten gebeuren. Maar een eenmaal aangetast deel van de stad is moeilijk weer in oude glorie te herstellen. Dit bleek onlangs toen de Commissie van Verkeer besloot op het Singel asfalt toe te passen in plaats van klinkers. Het argument was dat de stadshartlus onderdeel is van het zogenaamde 'hoofdnet-auto' waar een snelheidslimiet van 50 km/uur geldt. De Wet Geluidhinder zou geluidsreducerend asfalt noodzakelijk maken, vanwege de geluidshinder van auto's die 50 km/uur rijden (terwijl ze in werkelijkheid meestal stil staan, in de file voor het stoplicht van de Munt). Het bedoelde asfalt is ZOAB-asfalt (Zeer Open Asfalt Beton) dat ontworpen is voor snelwegen en nu kennelijk ook in de oude stad gaat worden toegepast. Op dit ogenblik ligt ZOAB alleen nog op de Stadhouderskade en op de Wibautstraat / Weesperstraat route. Het ZOAB heeft lelijke afwateringsgootjes nodig en is alleen geluidsreducerend zolang de poriƫn openblijven. Het argument van de geluidsoverlast schuiven wij terzijde: asfalt betekent juist het aanmoedigen van ongewenst (hard en onveilig) rijgedrag. Asfalt staat haaks op de gedachte dat de auto in de binnenstad te gast is. Een automobilist die zich te gast voelt, past zijn rijsnelheid aan. Het besluit schept ook een gevaarlijk precedent. De volgende stap is ZOAB- asfalt op de Binnen-Amstel (tussen Munt en Blauwbrug), waar nu nog klinkers liggen. En zien we straks ook ZOAB op Dam, Damrak en Rokin?
Het opmerkelijke van dit besluit is dat anno 1999 de eisen van het autoverkeer nog steeds belangrijker zijn dan die van de historische stad. Daar wordt straks met asfaltmachines overheen gewalsd. Onder het asfalt verdwijnen ook de wensen van de bewoners die het kleinschalige, menselijke karakter van de binnenstad willen behouden. Dat stelt heel andere eisen aan de inrichting van de openbare ruimte. Dat betekent gebakken klinkers en hardstenen stoepen.
Walther Schoonenberg
(Uit: Binnenstad 180, januari 2000)
Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.
Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.
Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.