De lolbroek voor het Rijksmuseum

Als het om een knutselwerkje in marsepein zou gaan van een weinig begaafde leerlingbanketbakker, of om een grappig bedoeld, héél goedkoop plastic speelgoedje dan had niemand er last van. Dergelijke dingen worden nu eenmaal gemaakt in een tijd waarin stijlgevoel als een ouderwets vooroordeel geldt. Wie van de Spiegelgracht – beschermd stadsgezicht – naar het Rijksmuseum wandelt, in de verwachting daar kunstwerken te bekijken, krijgt als introductie deze klap op zijn hoofd. Daar staat dat kolossale, domme blok beton.

De lolbroek voor het Rijksmuseum
De lolbroek voor het Rijksmuseum

Je kunt er niet omheen kijken, het verziekt je blikveld, al maanden lang en wie weet hoe lang nog staat. Er zal een zware kraanwagen nodig zijn dat stuk geestloze ellende weg te halen, en wie gaat dat betalen? Het ding staat op een grasveldje dat vroeger tot de tuin behoorde van de daar gesloopte stadsvilla, vermoedelijk dus particulier terrein, maar het verstoort de openbare ruimte in de wijde omtrek. Màg dat, iedere voorbijganger ergeren? Ja, dat mag in Amsterdam omdat wij zo tolerant zijn, net als bij de reclamechaos aan het Damrak. En als het niet mag gebeurt het toch vanwege het gedoogbeleid. Bestuursdwang is vervelend, dat doet de gemeente niet graag. Heeft het ding iets met beeldhouwkunst te maken? Ja, als ontkenning, als bespotting, als kwalijke grap. De lolbroek voor het Rijksmuseum. Artistieke kwaliteit, talent, vakbekwaamheid. La-me-niet-lachen, dat hoeft allemaal niet meer.

Geurt Brinkgreve

NASCHRIFT. Op 4 april 2001 werd het beeld verwijderd. Het beeld verhuist naar de Rhoneweg, vlakbij het Sloterdijkstation.

(Uit: Binnenstad 187, maart 2001)

Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.

Reacties

Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.

Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.