![]() |
Eén van de actievoerders van toen was Yolanda Hoekema. Ze woont nog steeds op het
Bickerseiland, ze is tevreden over de resultaten die toen zijn behaald, maar ze ziet dat de laatste
jaren het karakter van het Bickerseiland steeds meer is aangetast. Het ergste moet nog komen: de
hoogbouw die de gemeente op het Westerdokseiland wil.
De Narwal is inmiddels gesloopt. ‘Bickerswerf’, een modern wooncomplex is er voor
teruggekomen. Yolanda Hoekema: “Het is een complex met 77 appartementen. Een waanzinnig
dichte bebouwing van gesloten wanden die oprijzen uit het water van het Westerdok en
strokenbebouwing aan de kant van het Westerdok en de Grote Bickersstraat. Er is een zogenaamd
binnenterrein op het dak van een parkeergarage, dat omheind wordt door een hek. Een echte straat
zou waarschijnlijk te weinig bebouwde ruimte opleveren en veel minder geld opbrengen.”
Bickerswerf ziet er fraai uit. Het zou een sieraad zijn voor het KNSM-eiland. Maar het hoort niet
thuis op het Bickerseiland.
![]() |
Het nu nog ruime uitzicht over het Westerdok naar het bickerseiland; rechts 'De Walvis', kantoren, links het nieuwe flatgebouw 'Bickerswerf' ter plaatse van 'De Narwal'. |
Yolanda Hoekema: “Het is een enclave die hier niet past. Het is belevenis-architectuur. Men wijst
elkaar nu al aan waar bij de jachthaven in aanleg het botenhuis komt en waar jouw boot komt te
liggen. Men wijst er ook op hoe leuk de architectuur is met de schuine gevelwand aan de kant van
het Westerdok: “net pakhuizen” zeggen ze dan. Het is niet anders dan een spouwmuur met een
trendy, schuine buitenwand. De drie pakhuizen die er vroeger stonden en gesloopt werden voor de
Narwal, stonden overigens haaks op het water van het Westerdok. En dan die verkoopteksten
waarmee ‘Geraldine Hallie Vastgoed’ de appartementen probeerde te verkopen. Ik zal één zin
citeren: “De directe omgeving van het gebouw is met al z’n doorkijkjes en niveauverschillen een
beetje ‘vissersdorpachtig’. Toe maar, waar haal je het vandaan.”
We staan aan de waterkant van de nieuwbouw. Vijfendertig jaar geleden rammelden de
actievoerders letterlijk aan het hek van de Narwal. Ze wilden vrije toegang tot het water. Die is er
nu, maar de promenade loopt niet erg ver door. Yolanda Hoekema kijkt om zich heen. “Weet je, de
kantoorkolos Narwal is gesloopt. Maar eigenlijk vind ik dat hij beter had kunnen blijven staan. Dan
had er bijvoorbeeld een broedplaats voor kunstenaars kunnen komen. Het zou beter zijn geweest
voor de levendigheid van het eiland. Nu is het alleen maar wonen achter hekken geworden. Het
leven is gereduceerd tot leven in een cocon. Het heeft met de buurt niets meer te maken.”
Vanaf de wallenkant is er nu nog een mooi uitzicht naar het Westerdokseiland. Daar gaat de
gemeente een groot hoogbouwscherm optrekken. Yolanda Hoekema: “De hoge wanden van
Bickerswerf zijn een begin om het wijde water van het Westerdok visueel te veranderen in een
badkuip”.
We wandelen langs de twee parkeergarages die hun in- en uitgang hebben aan de smalle Grote
Bickersstraat. Ze liggen slechts vijftig meter van elkaar. De meest noordelijke heeft de uitgang op
de historische rooilijn liggen, direct grenzend aan een trottoir van misschien een meter breed. Het
straatje en de stoep zijn zo smal dat schoolkinderen en fietsers geen kant uitkunnen als een auto de
garage verlaat. Een niet ongevaarlijke verkeerschaos is het gevolg. En als een grote auto de garage
in of uitmoet, dan is het helemaal feest. Zo’n wagen moet eindeloos manoeuvreren. Vijfendertig
jaar geleden zouden actiegroepen dit soort bouw waarschijnlijk hebben tegengehouden.
Yolanda Hoekema: “Wij wilden een functiemenging van wonen en werken, we wilden ook
bedrijvigheid op het water en behoud van het water en de walkanten. We hadden een totaalvisie op
het eiland. En wat zie je nu: het is allemaal wonen, wonen, wonen. Van functiemenging is geen
sprake, zorgvuldig omgaan met het karakter van het eiland is er niet bij. Nee, acties worden er niet
gevoerd. Mensen zetten zich nu alleen in voor kleine dingen waarvan ze zelf profijt hebben. Er is
geen comité dat zich inzet voor het geheel. Dat is een verslechtering, daar kan je wel eens somber
van worden.”
Wat er met de Walvisch gaat gebeuren is nog onduidelijk. Het ontwerp-bestemmingsplan voor het Bickerseiland geeft misschien een aanwijzing. De vijftig jaar oude iepen voor het gebouw staan daar niet meer in. Het zou kunnen betekenen dat de gemeente denkt aan sloop van de Walvisch en dat de iepen voor een nieuw wooncomplex moeten wijken. Een tweede Bickerserf dus, het zou een nieuwe aanslag op het eiland betekenen.
In Bickerswerf is een paar maanden geleden de eerste houten ooievaar aan een gevel verschenen. “Er is dus nog hoop”, zegt Yolanda Hoekema. “Hoop voor de scholen en hoop voor de kinderboerderij op de Bickersgracht, die de buurt in ‘mijn actietijd’ heeft opgezet. Het zou heel triest zijn als die boerderij zou moeten verdwijnen.”
Frans Heddema
(Uit: Binnenstad 203, december 2003)
Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.
Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.
Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.