De adviezen van de Welstandscommissie en de Amsterdamse Raad voor de Monumentenzorg werden in de wind geslagen. Onze vereniging heeft onder andere betoogd dat de reclamedoeken de geloofwaardigheid van het reclamebeleid van het stadsdeel aantasten. Op de grachten en de Dam mag 10% van de steigerdoeken worden gevuld met reclame. In de rest van de binnenstad mag de reclame het hele steigerdoek beslaan. De enige voorwaarde die gesteld wordt – en dat vond het stadsdeel een belangrijke tegemoetkoming aan de kritiek van de adviesorganen en de belangenorganisaties – is dat om de reclame een rand van 50 cm moet worden aangebracht. De maximale breedte van de reclamedoeken bedraagt 16 meter en dat betekent dat de reclame in veel gevallen drie of vier panden zal bedekken. Indien de totale bouwsteiger aanzienlijk breder is, verdient een steigerdoek, zo staat in de raadsvoordracht, volgens het Italiaanse model ‘de voorkeur’. Daarmee wordt bedoeld het afdrukken van een afbeelding van de achterliggende gevel op het steigerdoek. De geconstateerde fraude met deze reclameuitingen denkt men te kunnen bestrijden door de duur van de reclame te beperken tot de ‘aan de bouw verbonden tijd’; bij niet-bouwvergunningsplichtige werkzaamheden – men denke aan het zogenaamde ‘schoonmaken’ van de gevel – tot een maximum van negen weken. Binnen drie jaar na afronding van de werkzaamheden mogen geen nieuwe reclamedoeken worden aangebracht op hetzelfde pand. Verlichting van de steigerdoeken wordt niet toegestaan tussen 0.00 en 6.00 uur ’s nachts. De jaarlijkse opbrengst voor het stadsdeel bedraagt 400.000 euro.
Walther Schoonenberg
Meer lezen:
[Steigerdoekenreclame]
(Uit: Binnenstad 209, januari 2005)
Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.
Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.
Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.