Wallengebied ter discussie

OZ Achterburgwal 80-82: modeatelier als anti-kraak.

NV Stadsgoed, een dochteronderneming van woningcorporatie Het Oosten, heeft voor circa 25 miljoen euro achttien panden van de seksondernemer Charles Geerts in het Wallengebied overgenomen. De aankoop was afgedwongen door de Wet Bibop: als bedrijven niet kunnen aantonen dat ze zich niet inlaten met malafide praktijken, krijgen ze geen vergunning meer.

De gemeente Amsterdam ondersteunde de aankoop van de panden financieel met het doel de prostitutie in het gebied terug te dringen. In een deel van de voormalige prostitutieramen wil wethouder Lodewijk Asscher dat modeontwerpers hun kleding tentoon gaan stellen, onder het motto “Koop de kleding, niet de vrouw”. Volgens Het Parool van 21 november wil de wethouder dat het in het Wallengebied niet meer enkel en alleen om seks draait. “Het zou mooi zijn als je daar laat zien wat Amsterdam verder allemaal te bieden heeft”. Dat zou volgens hem veel toeristen trekken, maar een ander soort dan de ‘brallende Britten’ die het gebied nu graag aandoen.
Dit is natuurlijk goed nieuws, maar wat is er mis mee als de panden in eerste instantie weer gewoon woonhuizen worden, de bestemming die ze oorspronkelijk hadden? Op die manier zou de functie die in het Wallengebied nu juist het meest onder druk staat, namelijk de woonfunctie, kunnen worden versterkt. Door de prostitutie in een kleiner gebied te concentreren, zouden we het oudste deel van de stad ook weer als onderdeel van de historische binnenstad kunnen ervaren.

Walther Schoonenberg

Zie ook: [Wallengebied bouwhistorisch meest interessante deel van de binnenstad]

(Uit: Binnenstad 225, december 2007)