Associaties

Het Amsterdamse stadswoonhuis is uniek in de Europese architektuur. Tot dit inzicht zijn de laatste jaren steeds meer mensen gekomen. Sinds het laatste kwart van de 19de eeuw heeft o.a. de bevolkingstoename een uittocht uit het centrum teweeggebracht naar de nieuwe buitenwijken, waardoor de oude stadsgedeelten hun specifieke, levendige karakter verloren en woonruimte veelal in bedrijfsruimte overging.

De woonhuisbouw kwam eerst in handen van spekulatiebouwers, een situatie die - na de woningwet in 1901 - in stadsuitbreidingen geleidelijk verbeterde door de woningcorporaties. Woningen werden massaprodukten, gebouwd volgens vast patroon, wat grote monotoniteit tot gevolg had. Het uniforme karakter, slechte geluidsisolatie en gebrek aan intimiteit wekken frustraties op.

De staf van het Aalsmeerder Veerhuis, achtereenvolgens: G. Brinkgreve
C. Voet
H. Hofman-Corver
J. van Tongeren
J. Staring
Chr. Smeenk

Nodeloos zijn unieke woningen gesloopt om plaats te maken voor eentonige bedrijfsblokken. Tegen dit beleid worden akties gevoerd en wordt de publieke opinie gemobiliseerd. De stijgende interesse voor onze binnenstad als woongebied is voor een belangrijk deel veroorzaakt door het werk van de in het Aalsmeerder Veerhuis gevestigde instellingen. en van daaruit geleide akties. Het is een strijd waar eindeloos geduld voor nodig is, voordat het resultaat zichtbaar is (affiches van de verschillende akties hangen nu al op tentoonstellingen als specifieke tijdsdocumenten!).

De in het Aalsmeerder Veerhuis gevestigde instellingen zijn de meeste buitenstaanders vaak onbekend. Momenteel zijn dit: Stichting Diogenes, Stichting Aristoteles, Stichting Claes Claesz. Hofje, Restauratieatelier Uilenburg, Stichting de Pinto, Vereniging Vrienden van Diogenes, Stichting Stadskern, Werkgroep-1975, een heel komplex dat als een legpuzzel in elkaar past. Daarbij komt nog de uitgave van het bulletin 'De Lamp van Diogenes' en, binnenkort, 'Bouwen in Amsterdam'.

De besturen van bovengenoemde stichtingen bestaan uit specialisten op zeer uiteenlopend gebied, die allen echter de stad een warm hart toedragen. Ook de doelstellingen van de verschillende instellingen lopen uiteen:

De moederstichting Diogenes, heeft als doel te restaureren en woonruimte te scheppen voor kunstenaars. Naast deze doelstelling is het streven erop gericht vooral het karakter van een stadsgedeelte niet verloren te laten gaan. De stichting bezit 76 percelen, waarvan er in 1972 zes hersteld of gerestaureerd werden, waardoor tien woningen verkregen werden.

De stichting Aristoteles stelt zich ten doel restauratie mogelijk te maken met behulp van partikuliere fondsen. Onlangs is de stichting Aristoteles officieel door de Gemeente erkend als restaurerende instelling. Enige publikaties in dagbladen hebben een stroom van belangstellende reakties opgewekt. In deze aflevering van de Lamp is de nota van B & W van Amsterdam afgedrukt. Hierin wordt de werkwijze van de stichting goed uiteengezet. Opgemerkt kan nog worden dat participatie in een zgn. beleggingsprojekt gezien kan worden als een obligatie met een normaal rendement, waarbij men bovendien rneehelpt aan het herstel van de stad. Na voltooiing van de beleggingsprojekten zullen de huurders in overleg met de Gemeente worden aangewezen. Dit zullen buurtbewonces worden, die door ontruiming hun huis moeten verlaten, bejaarden of onderwijzers, die in dit stadsdeel werkzaam zijn. Beleggingsprojekten hebben dus een zuiver sociaal aspekt, waarbij naar een bescheiden huur wordt gestreefd. Het eerste beleggingsprojekt is zojuist voltooid: Lindengracht 51-53. Het volgende projekt zal Lindengracht 55-57 zijn, waarin bejaardenwoningen gerealiseerd zullen worden.

De stichting Claes Clacsz. Hofje werkt nu aan haar 4e bouwfase. Na de voltooiing zullen 32 kamers opgeleverd worden, 1 winkel, 1 (lekker) restaurant, 1 bedrijfsruimte, en 5 bejaardenwoningen. Een groot stuk volkshuivesting!

De stichting Stadskern, die is voortgekomen uit de handtekeningen-aktie Amsterdaad, heeft geen eigen huizenbezit, maar bereidt initiatieven voor in het belang van het binnenstadsherstel. Een daarvan is de N.V. Restauratieatelier Uilenburg. Het restauratieatelier bevindt zich in de Nieuwe Uilenburgerstraat en is één van de weinige plaatsen waar nog zuiver ambachtelijk werk wordt gedaan, voor partikulieren, de verschillende stichtingen, Stadsherstel en Monumentenzorg. (In het maandblad Avenue kan men de gevelsteen 'De Valk' afgebeeld zien, vervaardigd door Hans 't Mannetje, die de leiding van het atelier heeft).

De Vereniging Vrienden van Diogenes is een steunorganisatie die als eigen aktiviteit o.m. dit blad uitgeeft.

De stichting de Pinto is de jongste stichting, gericht op de restauratie van het huis de Pinto en belendingen daarmee een impuls gevend aan algemeen herstel van de Lastage. Het projekt heeft onlangs bij monde van de wethouders Lammers en Brautigam steun gekregen van het gemeentebestuur. Het plan is geraamd op 8 miljoen gulden. Er zullen 50 woningen tot stand gebracht worden, 1 winkel met woning, het huis de Pinto met een bijzondere bestemming (bijvoorbeeld een wijkcentrum, expositieruimte), die een openbaar binnenterrein zullen omsluiten. Reeds nu kan men het herstel van dit zwaar gehavende stadsdeel steunen door storting van een bijdrage op nr. 41.36.52.793, AMRO-bank, Herengracht 595, Amsterdam.

De Werkgroep Amsterdam-1975 werkt grootse plannen uit, deze zijn echter nog niet rijp voor publikatie. Meer hierover in volgende uitgaven van de 'Lamp'.

Jacqueline van Tongeren

(Uit: De Lamp van Diogenes 23, maart 1973)

Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.

Reacties

Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.

Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.